Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. W 1978 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego; otrzymała nominację w 1982.
Łódzka sędzia, współautorka ustawy o świadku koronnym, uważana za ekspertkę od przestępczości zorganizowanej. Była członkinią składów orzekających w procesach łódzkiej „ośmiornicy” i gangu Popeliny. Brała udział w wydaniu orzeczenia o nałożeniu na siedemnastoletniego handlarza narkotyków obowiązku ostrzegania młodzieży na lekcjach wychowawczych przed handlem i używaniem narkotyków. 1 października 2009 przeszła w stan spoczynku.
Dla „Dziennika Łódzkiego” napisała cykl felietonów skierowanych do młodzieży na temat prawa, których część była przedmiotem zajęć szkolnych w Łodzi na temat korupcji. Zainicjowała program uczestniczenia w rozprawach sądowych uczniów w wieku 15–18 lat jako formę edukacji prawnej. Prowadziła w początkowym etapie jeden z pierwszych w Polsce program pokoju przesłuchań dla dzieci – świadków i ofiar przestępstw (pokój przyjazny dziecku – „błękitny pokój”, „niebieski pokój”).
Członkini Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”. Współtwórczyni projektu „Dziennikarz w sądzie”, organizowanego przez „Iustitię”, Fundację im. Stefana Batorego i Helsińską Fundację Praw Człowieka, mającego na celu poznanie przez dziennikarzy uwarunkowań pracy sędziów i na odwrót.
Od 2012 jest członkinią Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.